Attilâ İlhan - Bilim Sanat Kültür Vakfı

Birdenbire!

Mustafa Mutlu

“Aysel Git Başımdan”da dediği çıktı, “birden” oldu ölümü!
Ne yazılar yazılacak ardından kim bilir; tıpkı sevdiği kadınlar gibi:
Zaten olmayan!
Güzel sözcükler çıkarılacak tozlu sandıklardan şerefine…
Yağmur giyecekler bu sonbahar gününde o kadınlar ve belki de ağlayacaklar gizli gizli…
Onun kendileri için döktüğü gözyaşlarının onurunu ilk kez tadarak!
Ve gazeteler aynı başlığı atacaklar:
Aşk şiirlerinin en iyi şairi öldü!

***

Özensiz muhabirler adını “tek t”yle yazacaklar yine…
O, öfkesini şapkasının altına saklayarak fısıldayacak belki de yattığı yerden:
“At-ti-lâ çocuğum!”
Birileri, bu “aşk şiirlerinin en iyi şairi” tanımlamasını yetersiz bulup ekleyecek:
– Bu memleket için de iyi şiirler yazdı o!
Ve örnek verecek:
“Bu bizim gökler gibisi hiçbir dağda çatılmamıştır.
Yıldızlarımızın titremesi yüreğine deprem indirir.
Hiçbir yerde bu denize bu acı tuz katılmamıştır.
Topraktan sağdığımız pekmez güneşin başını döndürür.”

***

Ajans öyle keskin geçti ki haberi, üstelik “tek t”yle; umuda pay yok:
“Atilla İlhan öldü!”
Kimi günleri yaşamak istemez ya insan…
İşte ben de şu anda öyle duygular içindeyim:
Bana şiiri sevdiren adamı kaybettim!
Elde var hüzün…